Koti-ikävä

Ruutu 1: Mirja-ämmöni mäni tuonilmasih tuiskukuušša / Ämmö oli miula kuin toini muamo, toini vanhempi

Ruutu 2: Kävin kaččomah ämmyö pol’niččah

Ruutu 3: Toičči ämmö hurmehtu šyväkkäli omih mielih… / Mitä smiettinet?

Ruutu 4: Kotie… / Ai Nurmuo? / Ei…

Ruutu 5: Kotie Karjalašša, Käkišalmie… / A voi kun olisin šuanun elyä elokšeni šielä…

Ruutu 1: Konša olin pikkaraini, muissan mitein ämmö kostitti vanhojenkoin karjalaisie evakkoämmöjä

Ruutu 2: Ämmöt itettih ta laulettih yheššä / Jakuan šamua koti-ikävyä

Ruutu 3: Ei šitä ainai pikkaraisena voinun ottua tolkkuh, mimmoni tunto näillä ämmölöillä oli šiämeššä… / Voittako šanella miula Karjalašta? / Ka olin tiijonhimoni lapši, kaikičči valmis kuuntelomah ämmöjen starinoja!

Ruutu 4: Ämmö myötähäš šaneli meilä Käkišalmen koista, heimolaisista ta meijän juurista… / Starinoih liityttih rikeneh lintuset

Ruutu 1: Ämmö šaneli meilä muamoštah, kumpani lupautu myöštymäh kuoloman jälkeh jälelläh kotih lintusena / Muahpanijaisien jälkeh kešen muissinmurkinua ikkunalla pelmahti pikkaraini lintu! Še istu pitän aikua kaččelomašša pirtissä šurijie omahisie, kuni lenti pois…

Ruutu 2: Ämmö… / No? / Tuletko šieki jälelläh lintusena?

Ruutu 3: Tiettäväini, tulen tiän luo! / KA EM MIE TAHO JOT ŠIE MÄNET TUONILMASIH! / A voi šilma pikkaraini ämmön kulta…

Ruutu 4: Ei hätyä armaš punukkaiseni… / Ämmö pajattau pajon, ni ei enämpi itetä!

Ruutu 1: Vuotan iellähki, a kun ämmö myöštynöy pikkaraisena lintusena… / Ečin ämmyö jokahisešta linnušta kumpasen niän

Ruutu 2: Voit olla ämmö šiivet šuatuo piäsi lopulla kotih… / Luatokan rannalla Karjalan Käkišalmeh